tekst pagina 11

......Ik ben weer aan werk en dat is het belangrijkste. Na een serie portretten waarbij tonen en schuilen de boventoon hebben gevoerd, ben ik van de week weer in de Rosse buurt rondgegaan en heb, ondanks het ‘verbod’ op foto’s aldaar, toch weer wat interessants mee naar huis kunnen nemen. Ik gluurde in vele huizen binnen als was ik 'het meisje met de zwavelstokjes' en fotografeerde daarbij spiegelende ruimtes met fragmenten mens en kunst. Ik verbaasde me over de nonchalance waarmee aquarellen en tekeningen in het zonlicht hingen en dus snel bruin zullen gaan worden. Deze onzorg lijkt van deze tijd, alsof het vergankelijke in versnelling wordt gezet, of zou het onwetendheid zijn?

Eergisteren maakt ik er twee tegenbeelden. Bij de eerste was de gerichtheid van buiten naar een van binnen. Door een raam heen zag ik een blote vrouw op haar rug en rechts daarvan opende zich de voordeur. Een geopende deur iets verderop toont me vanuit het halletje een groot video-oog en keert het beeld zich om. Het oog kijkt mij aan. Ik leg dit -van binnen naar buiten- vast.

Ik zal je de crops ervan sturen. Ik hoop dat je ervan geniet! Veel goeds en warmte in Curaçao en graag laat ik je af en toe wat horen.
Anne van de Pals.

En... ik kan dan af en toe gillen, maar ik sputter net zolang tot er weer ergens een doorgang is. Daar mag je op vertrouwen! Er zit nog een foto bij van het Stedelijk met een zitter en danser in relatie. Het ligt voor de hand maar ik vind hem toch wel mooi. En tot slot nog een boerderijbeeld: een doodgevallen uiltje in overgang of zal ik een hart in mijn hand erbij stoppen?

Amsterdam, 19 oktober 2012,
Gedeelte uit mail met P.S.



tekst pagina 18

Haar stampvolle werktafelblad is een kunstwerk op zich; het krioelt er van de werken in uitvoering. Haar verkennend onderzoek mondt steevast uit in reeksen.
Van de Pals heeft het werk graag ‘onderhanden’. Ze maakt fysiek contact met het materiaal. Ze ontleedt het, keert het binnenstebuiten, herschikt door delen wat op te schuiven of geheel te verwijderen met de mogelijkheid ze elders toe te voegen.
De ankerthema’s in haar werk zijn leven & dood, aan- & afwezigheid en vanuit het diapositief: verliezen & (daaruit voortvloeiend) gewinnen. Het is zichtbaar in de foto’s van haar thuisfront, waar de absentie van haar moeder een sterkere band tussen vader, zoon en de twee huishonden animeert.

Uit tekst catalogus Papierbiënnale, Museum Rijswijk, door Frank van der Ploeg.